کد خبر: ۶۵۰۰۷۲
تاریخ انتشار: ۱۱ شهريور ۱۳۹۷ - ۰۸:۳۸ 02 September 2018

حسن محدث زاده

 بوشهر منطقه آزاد شد. همین چهار کلمه که خروجی تصمیم نمایندگان مجلس در قالب تصویب کلیات ایجاد هشت منطقه آزاد در کشور بود، به سرعت فضای سیاسی و غیرسیاسی، حقیقی و مجازی استان را در نوردید و هر کس از ظن خود با این خبر یار شد.

برخی به شعف افتادند و چشم هایشان برق تولید کرد، چرا که از این رهگذر به مال و منالی می رسند و حساب های بانکی شان فربه تر می شود.

عده ای نیز منطقه آزاد را حلقه گمشده توسعه بوشهر می دانند که می تواند این سرزمین خفته در جوار خلیج فارس را به سالهای خیلی دورتر که بندری آباد و استراتژیک بود، برگرداند.  

برخی تجربه سایر مناطق آزاد را گوشزد کرده که فقط به سرزمین واردات بی رویه و بی محاسبه، دروازه قاچاق و دیار پاساژهای چشم نواز گرانقیمت تبدیل شده اند و از فلسفه وجودی خود دور شده و سر از ترکستان در آورده اند.  

اما دسته چهارم منطقه آزاد را سرسره سقوط خویش به سرزمین فقر تعمیق یافته می گمارند، زیرا که مِلک گران مُلک بوشهر با وجود این قانون از فلک هم تجاوز کرده و صاحبخانه شدن که هیچ، حتی قادر به اجاره نشینی هم نیستند. آنها منطقه آزاد را به مثابه جعبه پاندورا (جعبه‌اي که بنابر افسانه‌هاي يوناني از آن بلا بيرون مي‌آيد) می دانند. معتقدین به این گزاره برای اثبات این نگرانی به اختلاف طبقاتی شدید بین بومیان و سرمایه گذاران و تاجران در مناطق آزاد کیش و قشم اشاره می کنند.

صاحب این قلم، اقتصاددان و اقتصادخوان نیست و بر موضوع چرایی بود یا نبود منطقه آزاد؟ دور از صلاحیت است، چنان که نابینایی بر شناسایی رنگ ها. اما بر این اعتقاد است که با رصد فضای حقیقی و واکنش کاربران در شبکه های اجتماعی و رسانه های مجازی، می توان فهمید که دسته چهارم کسر قابل توجهی از مردم هستند که نباید به راحتی از کنار دغدغه و نگرانی آنها عبور کرد.

استانداری بوشهر، نمایندگان استان و افرادی که موافق این طرح و پیگیر تصویب آن بودند و آزاد شدن بوشهر را دریچه شکوفایی این آب و خاک می دانند، باید با لسانی لین، گویا و ساده، فواید فرمت جدید بندر را برای ساکنان آن شرح دهند. به مردم بگویند که از قِبَل منطقه آزاد چه بدست خواهند آورد و چه آینده ای در پیش روی آنهاست. نگرانی آنها را فروکاهند و به مردم اطمینان دهند که نه تنها به سرزمین فقر سفر نمی کنند، بلکه بر قوت درآمدیشان افزوده می شود.

البته اگر بخواهند به سبک رییس جمهور روحانی، تکرار مکررات کرده و به کلی گویی روی آورند، بی گمان با واکنش های منفی گسترده تری روبه رو خواهند شد و شاید فردا روزی مجبور شده بکوشند که دامن خود را از این قضیه پاک کرده و نقش خویش را در ثمر رساندن منطقه آزاد کمرنگ و یا محو کنند.

در شرایطی که ارز،سکه، خودرو، مسکن، مختلسین و ... دست به دست هم داده و روزگار را بر مردم به تنگ آورده و امید به آینده را به سطح نازلی فرو کشانده اند، شاید اجرایی کردن طرح هایی که نگرانی عمومی در پی دارد، از نظر زمانی به صلاح و صرفه نباشد. البته فعلا کلیات طرح به تصویب نمایندگان مجلس رسیده و ادامه فرایند خود زمانبر است، اما اگر متولیان امر نتوانند جامعه را به برتری وجوه مثبت طرح نسبت به مضرات آن قانع کنند، می توان لااقل اجرای قانون را تا به تعادل رسیدن شرایط بحرانی اقتصادی حاکم بر کشور به تعویق اندارند.

صاحبان کرسی های تصمیم گیری؛ برای اجرای طرح تعجیل نکنید و داده های اقتصادی و اجتماعی را به صورت دقیق آنالیز نمایید. انتخابات و نمایندگی و دولت موقتی هستند و رفتنی، اما خطاهای احتمالی فعلی را شاید نتوان در آینده با یک «کات» دادن و «برداشت جدید» پاک کرد.  

تجربه پروژه ناکام پتروشیمی دشتستان نشان داد که هر آن چه که مدیران می اندیشند و طرح می ریزند، مورد اقبال مردم نیست حتی اگر مصوبه مجلس عقبه آن باشد یا وزیر مملکت موافق و کلنگ زن طرح.  

مخلص کلام اینکه هوای امید کمرنگ شده مردم را داشته باشید.

اشتراک گذاری
نظر شما
نام:
ایمیل:
* نظر:
* :
آخرین اخبار